özlemek yalnızlığa mahsus değil.
güzel bir manzaraya bakarken, muhteşem bir şarkı keşfettiğinde, bir gözyaşı dolduğu halde akamazken ve kahkaha atarken hep bir şey özlüyor insan.
geçmişten birini, yan apartmandan bir yabancıyı, bir sevgiliyi, bir dostu, bir zamanı ya da bir yeri işte.
gündelik işlerle oyalanıp özlemlerimizi sustuyoruz durmadan, ne yazık dindiremiyoruz fakat.
25 Şubat 2009 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder